yakın uzaklıklar

yazmaktan korkuyorum artık. artık kendimle yüzleşemiyorum. hayatımda artıklar akıl almaz bi hal aldı. aşk diye adlandırdığım o masum duygu koskoca bir yalanmış meğer. uzaktan sevmeyi öğrendim bir kaç keresinde. sonra... sonra unuttum. unutmak ne acımasız ne lanet bir duygu. tam unuttum derken hatırlatır avcundaki hayat çizgin onu sana. çünkü bu aldanıcı kalbin hayatını ona adamıştı. seni her unuttuğumda sevdim ve her aklıma gelişinde acıyı bir kez daha tattım zihnimde. ne tuhaftır ki hiç nefret etmedim. belkide etmek istemedim. uzaklara gittin belki ama bimiyorsun ki uzaklaştıkça bana yakınlaşıyorsun. işte bu yakın uzaklıklar. kilometreleri hiçe saymak. mesafeleri görmezden gelmek